Strona główna » Posty oznaczone 'Turcja'
Archiwa tagu: Turcja
Pociągiem z Iranu do Turcji
Irański przewoźnik Raja Passenger Trains Company 24 czerwca 2019 uruchomił nowe pasażerskie połączenie kolejowe między Teheranem i tureckim miastem Van. Trasa ma 1070 km, pociągi składają się z wagonów sypialnych 1. klasy.
Jest jedno połączenie na tydzień (odjazd z Teheranu w poniedziałki o 09:30, przyjazd do Van 8:30 we wtorek.; odjazd z Van we wtorki o 21:00, przyjazd do Teheranu o 18:20 w środę – dane aktualne w czerwcu 2019). Po drodze są dwa półtoragodzinne postoje na stacjach granicznych Kapikoy (Turcja) i Razi (Iran). Formalności paszportowe i celne wymagają opuszczenia pociągu przez pasażerów na obu stacjach.
Miasto Van, na wschodzie Turcji, nie ma kolejowego połączenia z resztą kraju. Dalsza podróż pociągiem, do Ankary czy Istambułu jest możliwa z Tatvan, na zachodnim brzegu jeziora Van. Z Van do Tatvan można popłynąć promem (niecałe 4 godziny) lub pojechać autobusem (1,5 – 2 godzin).
Kolejowe połączenie Turcji z Iranem otwarto w 2001 roku, ale zawieszono je w 2016 na skutek terrorystycznych ataków we wschodniej Turcji.
dane o rozkładzie: seat61.com
Turcja: koleją z Europy do Azji
12 marca 2019 oficjalnie oddano do użytku pełne połączenie kolejowe łączące europejską i azjatycką części kolei tureckich. Projekt ten, którego najtrudniejszym elementem był nowy tunel pod Bosforem, otrzymał nazwę Marmaray, będacą połączeniem nazwy Morza Marmara i tureckiego słowa ray czyli kolej.
Tego dnia oddano do użytku 63-kilometrowy odcinek Halkali (Europa) – Stambuł – Gebze (Azja). Było to ostatnie brakujące ogniwo w kolejowym połączeniu dwóch kontynentów. Do istniejącej dwutorowej linii dodano trzeci tor z 10 mijankami, który będzie używany przez pasażerskie ekspresy w ciągu dnia, a przez pociągi towarowe w nocy. Przebudowano 37 stacji, z których 7 (Gebze, Pendik, Maltepe, Bostanci, Söğütlüçeşme, Bakirköy and Halkali) będą umożliwiały przesiadki z pociągów lokalnych do dalekobieżnych.
Pociągi YHT (szybkie pociągi kolei tureckich) z Ankary i Konyi będą teraz dojeżdżały do centrum Stambułu w około 5 godzin.
Pociągi towarowe między Azję a Europą, które do tej pory zmuszone były korzystać z promów kolejowych, będą mogły teraz przejeżdżać przez Bosfor na szynach.
Jak prawie zawsze bywa z gigantycznymi projektami inżynierskimi, i tu nie obyło się bez opóźnień. Opisany powyżej 63-kilometrowy odcinek miał być gotowy razem z tunelem pod Bosforem, w październiku 2013. Termin przełożono na 2015, ale problemy z wykonawcą spowodowały przerwanie prac w roku 2014, już po rozbiórce torów łączących Stambuł z resztą europejskiej części kolei tureckich. Budowę wznowiono w roku 2017.
Modernizacja połączenia Sofia – Stambuł
W maju 2018 Bułgaria zakończyła modernizację swojej części tej trasy: 154 km linii z Plowdiw przez Dimitrowgrad do Kapikule na granicy tureckiej.
Prace na tym odcinku dały możliwość podniesienia maksymalnej szybkości do 160 km/h dla pociągów osobowych i do 120km/h dla towarowych.
Ostatnio tureckie ministerstwo transportu wspólnie z Dyrekcją Generalną ds. Stosunków Zewnętrznych (DG RELEX) Komisji Europejskiej podpisało kontrakt na przebudowę dalszego odcinka tej trasy, od Kapikule do Stambułu (200 km).
Planowane jest gruntowna przebudowa torowiska umożliwiająca podniesienie szybkości maksymalnej do 200 km/h, elektryfikacja (25 kV 50 Hz ) i sygnalizacja zgodna z ETCS poziom 1. Zmodernizowane zostaną stacje Cerkezkoy, Kapikule i Edirne, wybudowane nowe wiadukty i inne obiekty inżynieryjne. Rozpoczęcie prac planuje się na początek 2019 roku, data zakończenia nie została jeszcze ogłoszona. 
Graniczna stacja Edirne
Koszt tych prac to 489,2 miliony euro z czego 2/3 pochodzi z funduszy Unii Europejskiej.
foto: Ihsan Dolguner (Wikipedia CC BY-SA 4.0)
Więcej połączeń kolejowych pod Bosforem
W październiku 2013 otworzono Marmaray – kolejowy tunel łączący europejską i azjatycką część Istambułu. Jest on obecnie wykorzystywany przez lokalne pociągi obsługujące Istambuł i okolice, a także w nocy przez pociągi towarowe. Ismail Murtazaoglu, zastępca dyrektora generalnego państwowych kolei tureckich (TCDD), twierdzi, że do tej pory z tunelu skorzystało 130 milionów pasażerów, i że na zatłoczonych ulicach Istambułu jest o 23 tysiące pojazdów dziennie mniej.
Ale na tym się nie skończy….
Trwają prace nad przebudową 63 kilometrów istniejących linii po obu stronach cieśniny, w tym ułożenie trzeciego toru na większości trasy. W połączeniu z modernizacją sieci trakcyjnej i systemu sterowania ruchem pozwoli to na ruch pociągów w odstępach dwuminutowych, potencjalnie przewożących do 75 tysięcy pasażerów na godzinę w każdą stronę. Planuje się, że pociągi dalekobieżne również będą korzystać z tunelu, po wprowadzeniu tam Europejskiego Systemu Sterowania Pociągiem (ETCS)
Na zmodernizowanej trasie powstaną 32 nowe stacje. Oddanie całej trasy do użytku jest przewidziane przed końcem 2017 roku.
Koleją nad Bosforem
26 sierpnia 2016, po trzyletniej budowie, został otwarty kolejowo-drogowy most Sułtana Selima Groźnego (Yavuz Sultan Selim Köprüsü). Jest to przeprawa nad Bosfor
em, między istambułskimi dzielnicami Garipçe (w Europie) i Beykoz (w Azji), na północ od istniejących do tej pory dwóch mostów.
Most, z ośmioma pasmami drogowymi i dwoma torami, ma 2164 metrów długości i jest najszerszym (56 m) wiszącym mostem na świecie. W najwyższym miejscu jest zawieszony 322 m nad poziomem Bosforu, a najdłuższe przęsło ma 1408 m. Sama konstrukcja mostu jest hybrydowa, czyli łączy ze sobą elementy mostu wiszącego z odciągami, podobnie jak Most Brooklyński w Nowym Jorku. Istotne jest to, że most jest odporny na nawiedzające Turcję wstrząsy sejsmiczne dzięki swojej elastyczności.
Linia kolejowa przechodząca przez most połączy Edirne z İzmitem i będzie zintegrowana z metrem w Istambule. Będzie również łączyła lotniska Stambuł-Atatürk i Stambuł-Sabiha Gökçen, a w przyszłości także i trzecie lotnisko obsługujące Istambuł, obecnie w budowie.
Nie jest to pierwsze kolejowe połączenie Azji i Europy przez Bosfor. Kilka lat temu otwarto tunel w Istambule łączący stacje Sirkeci na brzegu europejskim i Haydarpaşa na brzegu azjatyckim.
Turcja: bez alkoholu w szybkich pociągach
W grudniu 2014 Beşler, operator tureckich kolei dużych prędkości, postanowił zaprzestać sprzedaży alkoholu na pokładach swoich pociągów.
Ostatnia „szybką” trasą na której można było kupić alkohol w czasie podróży była linia między Ankarą and Eskişehir. Pociągi Ankara-Konya stały sie bezalkoholowe nieco wcześniej. Natomiast na najnowszej szybkiej linii z Ankary do Istambułu nigdy nie sprzedawano alkoholu.
W długodystansowych konwencjonalnych pociągach nic się nie zmieniło, i nadal można będzie tam kupić coś mocniejszego do wypicia.
Ankara – Stambuł: 250 km/h
25 lutego 2014 pierwszy szybki pociąg (Yuksek Hizli Tren, YHT) przejechał z Ankary to Stambułu. Trasę tę, liczącą 511 km (według innych źródeł 533 km) , można teraz przejechać w 3.5 godziny, czyli dwa razy krócej niż poprzednio. Pociąg osiągnął maksymalna szybkość 250 km/h, a średnia prędkość na całej trasie to 146 km/h.
Był to inauguracyjny, „odświętny”, przejazd, głównym pasażerem był turecki premier Recep Tayyip Erdoğan.
YHT na stacji w Ankarze
Według planów TCDD (tureckich kolei państwowych) szybkie pociągi mają się zatrzymywać się po drodze na dziewięciu stacjach i kursować sześć razy dziennie. Planuje się tez skrócenie czasu przejazdu do trzech godzin.
Na razie końcową stacją w Stambule jest Pendik, przedmieście po azjatyckiej stronie Bosforu, skąd dojazd do centrum miasta zajmuje dwie godziny. Nie wiadomo kiedy to połączenie zacznie korzystać z kolejowego tunelu pod Bosforem.
Marmaray: tunel pod Bosforem
Wszystko się zaczęło od planów budowy kolei z Berlina do Bagdadu…
Budowa odcinka od Stambułu do Bagdadu (2019 km) rozpoczęła sie w 1888 roku, do Ankary linia dotarła w 1892, a do Konyi w 1896. Przeszkody geograficzne i polityczne spowodowały duże opóźnienia w budowie dalszych odcinków. Stambuł został połączony koleją z Bagdadem dopiero w 1940 roku.
Oczywiście w marzeniach o linii Berlin-Bagdad musiano się zastanawiać nad sposobem przekroczenia Bosforu, między europejską a azjatycką częścią Stambułu. Szerokość cieśniny w tym miejscu to około 3 kilometry. Zastosowano jedyne rozwiązanie technicznie możliwe pod koniec XIX wieku: wybudowano dworzec Sirkeci na brzegu europejskim i Haydarpaşa na brzegu azjatyckim, z towarowym promem kolejowym łączącym obie stacje. Dla ruchu pasażerskiego musiały wystarczyć zwykłe pasażerskie promy między obiema częściami miasta, pokonujące dystans między dworcami w około godzinę.
Plany budowy tunelu pod Bosforem sięgają 1860 roku, ale przez wiele lat były one niewykonalne. Dopiero w 1980 roku podjęto decyzję o budowie tunelu. Dwukrotnie przeprowadzano studia wykonalności tunelu, które wykazywały celowość budowy.
Porozumienie z Japońskim Bankiem Współpracy Gospodarczej, zawarte w 1999 roku, zagwarantowało kredyt w wysokości zaledwie 35% kosztów. Pozostałe koszty pokryje kredyt z Europejskiego Banku Inwestycyjnego. Inwestycja ta będzie kosztować 2,5 mld euro.
Tunel i kompleksowy plan przebudowy podmiejskiej sieci kolejowej w Stambule otrzymał nazwę Marmaray, będacą połączeniem nazwy Morza Marmara i tureckiego słowa ray czyli kolej.
Cała podziemna linia kolejowa będzie miała 13,6 km długości, z czego na tunel pod Bosforem przypada 1,4 km.
Mapa projektu Marmaray
Cześć podmorska składa się z 11 betonowych sekcji zanurzonych 56 metrów poniżej poziomu morza i pokrytych prawie pięciometrową warstwą ziemi. Sekcje tunelu budowane były na lądzie. Końce każdej sekcji (8 o długości 135 m, 2 po 98.5 m i jedna 110 m) były zaślepiane, po czym sekcję spuszczano pod wodę. W dnie morskim wykonywano się wykop, nad który nasuwano sekcję tunelu, którą następnie zalewało się wodą, by osadzić ją na dnie. Następnie spawacze zespawali pod wodą poszczególne sekcje tunelu, po czym wypompowano wodę i usunieto ściany grodziowe.
Jest to najgłębszy na świecie podmorski tunel wykonany metodą zatapiania gotowych segmentów.4 sierpnia 2013 roku turecki premier Erdoğan przejechał pierwszym próbnym pociągiem pod Bosforem, z azjatyckiej części Stambułu do europejskiej i z powrotem.
