Turystyka, zwłaszcza  rowerowa, w polskim kolejnictwie jest traktowana po macoszemu. Nowy tabor (głownie autobusy szynowe) nie jest przystosowany do przewozu dużego bagażu: rowerów, wózków dziecięcych, a nawet dużych walizek, co widać szczególnie w pociągach obsługujących trasy turystyczne czy dojazdy na lotniska.

W ostatnim czasie obserwuje się dążenie przewoźników do specyficznego, restrykcyjnego „rozwiązania” problemu rowerzystów. Przewozy Regionalne, które wcześniej sprzedawały bilety na rower tylko ze wskazaniem relacji i daty (tak jak w przypadku biletu na przejazd dla podróżnego), obecnie sprzedają bilety na konkretny pociąg (przy zakupie biletu konieczne jest wpisanie numeru pociągu), co ma zapobiec  przeładowaniu pociągów rowerami.

Na podobne rozwiązanie zdecydowała się trójmiejska SKM w przypadku pociągów spalinowych: od maja trzeba mieć rezerwację i zapłacić 3 zł, aczkolwiek w pociągach elektrycznych przewóz roweru jest nadal nielimitowany i bezpłatny. Rowerzyści  skarżą się w lokalnych mediach na nowe rozwiązania  nie tylko z powodu konieczności płacenia za przewóz roweru. Sprzedaż biletów na rower jest utrudniona: brak możliwości zakupu przez Internet – tylko w kasach i w pociągach.  Zdarzają się też  się sytuacje, że rowerzysta nie został zabrany, choć miał wcześniej kupiony bilet, bo kierownik pociągu stwierdził, że „nie ma miejsc”.

Do rozwiązania sytuacji konieczne jest podjęcie działań radykalnych. Nie można zarzucać rowerzystom, że chcą dojechać gdzieś pociągiem i dopiero z tego „gdzieś” rozpocząć wycieczkę rowerową. Czym to się różni od wycieczki pieszej, która też rozpoczyna się „gdzieś”, a nie w centrum dużego miasta?  A konkretnie: z Gdańska na Pojezierze Kaszubskie jest 50-70 km, do Władysławowa 60 km. Trudno wymagać od rowerzystów,  zwłaszcza rodziny z dziećmi, żeby całą tę trasę, w dwie strony, pokonywali rowerem. A z drugiej strony, jeśli nie stworzy im się warunków do przewozu rowerów pociągiem, to rodzina zapakuje rowery na bagażnik na dachu samochodu i pojedzie nim na wycieczkę, nie narażając się na krzywe spojrzenia kasjerki, konduktora i współpasażerów..

To nie jest tak że żaden przewoźnik nic nie robi w celu ułatwienia rowerzystom życia.  Pozytywnym przykładem jest  przebudowa przez gdyński oddział Przewozów Regionalnych starych bezprzedziałowych wagonów 120A (tzw. bonanza, ryflak), z których usunięto część miejsc siedzących i zamontowano w zamian kilkanaście wieszaków rowerowych. Te wagony  kursują m.in. w lecie w części pociągów Gdynia-Hel. Ale to dopiero początek. Na przyszłość trzeba zastanowić się nad bardziej radykalnymi rozwiązaniami.

Miesięcznik Rynek Kolejowy (z wakacyjnego numeru którego zaczerpnąłem większość informacji) sugeruje, by przewoźnicy kolejowi kupili wagony całkowicie lub prawie całkowicie przeznaczone do przewozu kilkudziesięciu  rowerów. Wagony te powinny zostać przypisane do konkretnych pociągów w popularnych turystycznie regionach, zwłaszcza w porannych kursach  z dużego miasta w kierunku „wypoczynkowym” i po południu w kierunku przeciwnym. A przy okazji,  w ramach toczących się obecnie prac nad „wspólnym biletem” –  stworzenie ogólnopolskiego systemu rezerwacji biletów na rowery w pociągu. System ten, jako minimum, powinien pokazywać liczbę dostępnych miejsc oraz powinien móc sprzedać bilet na całą trasę (tak żeby przy przesiadce do następnego pociągu podróżny z rowerem nie został na peronie).

foto: viciouscycle.blog