Strona główna » metro
Archiwum kategorii: metro
Walentynkowo: ona i on na peronie
Z okazji Walentynek (ale nie tylko), warto obejrzeć krótki romantyczny film o chłopcu i dziewczynie na peronie. Film jest prawie niemy: jest króciutki dialog na końcu, po angielsku. Na wszelki wypadek na dole strony zamieściłem polskie tłumaczenie (uwaga, spoiler!).
Kilka nieromantycznych informacji o tym filmie. Nakręcony został w metrze w Toronto na stacji Museum. Dziewczyna i chłopak są w rzeczywistości małżeństwem, a kamerzysta jest bratem dziewczyny. Cała trójka prowadzi rodzinny interes – studio fotograficzne w Toronto.
⇓
⇓
⇓
⇓
⇓
⇓
⇓
⇓
⇓
On: Przepraszam, tak się zastanawiam... Nie wsiadasz do żadnego pociągu. Masz jakiś problem? Ona: Powiedziano mi, że na tej stacji spotkam miłość swojego życia.
Świąteczny pociąg warszawskiego metra
Zbliża się tzw. silly season czyli przebieramy się mikołajowo i bożonarodzeniowo. Nie tylko my, ale i nasze pieski i kotki, wystawy sklepowe a także pojazdy transportu publicznego…
Warszawskie metro od 2 czy 3 lat obkleja jeden pociąg stosownymi dekoracjami. Oto jak to wygląda w tym roku (2021, jakby ktoś miał wątpliwości).
Krótki (3,5 min.) film z przejazdu świątecznym pociągiem na linii M2:
A tu jest oficjalny filmik Metra Warszawskiego pokazujący przygotowanie tego pociągu do pierwszego wyjazdu na trasę
Ho, ho, ho – miłych przygotowań świątecznych życzy Starszy Wajchowy
Nowojorskie metro: bohaterski policjant
Nowojorski policjant razem z drugą osobą usuwają z szyn metra mężczyznę, który stracił przytomność i spadł z peronu, podczas gdy pociąg wjeżdża na stację.
Jessey Branch, 60-letni mężczyzna którego ocalono w tej bohaterskiej akcji, około południa w środę 18 sierpnia 2021 czekał na nowojorskiej stacji 149th Street–Grand Concourse na pociąg który miał go zawieść na spotkanie ze znajomym. Nie pamięta co się stało, wie tylko że ocknął się w szpitalu ze złamaniem ręki i kilku żeber.
Policjant Lupen Lopez był na stacji jako członek rutynowego czteroosobowego patrolu. Gdy zobaczyli co się stało, Lopez zeskoczył na tory a dwóch jego kolegów pobiegło na drugi koniec peronu by zatrzymać nadjeżdżający pociąg. Po chwili na tory zeskoczył inny pasażer i we dwójkę wyciągnęli Jessey’a Brancha w bezpieczne miejsce.
Cudowne ocalenie przy warszawskim metrze
Robiąc porządki w mojej kolekcji fotografii, natrafiłem na serię zdjęć z północnej granicy Lasu Kabackiego. Związek skraju lasu z tematem tego blogu jest taki, że tamtędy przechodzi bocznica łącząca stację postojową metra na Kabatach ze stacją Warszawa Okęcie (na linii Warszawa – Piaseczno – Radom – Kielce – Kraków).
Tuż przed bramą wjazdową na stację postojową, w lipcu 2015 sfotografowałem przydrożny, a raczej przytorowy, krzyż z niecodzienną dedykacją
Gdy robiłem te zdjęcia, nie miałem sprzętu z GPSem, więc lokalizację mogę podać tylko na podstawie moich ówczesnych notatek. Krzyż stał gdzieś w tym miejscu (tu jest link do większej mapy). Kiedyś w okresie ostatnich sześciu lat ten krzyż znikł, nie ostał się nawet kamienny postument.
Co się tam wydarzyło? Kim była ta Małgorzata? Próbowałem znaleźć coś w kronikach wypadków w gazetach ze stycznia 1994, ale bez skutku. Być może dlatego, że wypadek do którego nie doszło to nie jest wiadomość do druku …
Data wypadku to nieco ponad rok przed otwarciem pierwszego odcinka metra, które nastąpiło 7 kwietnia 1995. Można założyć, że bocznica była wtedy często wykorzystywana do przewozu materiałów budowlanych, szyn, podkładów itp. Czyli ruch prawdopodobnie był znacznie większy niż teraz, kiedy to raz na tydzień, albo i rzadziej, przejedzie drezyna z przyczepą.
Ale mały (a właściwie prawie żaden) ruch na torach sprzyja wykorzystywaniu ich do innych celów, jak na przekład spacer z pieskiem czy ćwiczenia fitness. Poniższe zdjęcia zrobiłem w sobotę 18 lipca 2021.
Londyńskie metro udekorowane na Euro 2020
Na stacjach londyńskiego metra zainstalowano wielkoformatowe grafiki poświęcone mistrzostwom Europy w piłce nożnej 2020 (może ktoś nie wie, że to jest to samo co Euro 2020…).
Oczywiście jedną z tych stacji jest Wembley Park, która obsługuje stadion Wembley. Zamieszczona tam grafika daje iluzję wychodzenia na boisko przez tunel dla zawodników.
A oto inna grafika:
Piłkarskie dekoracje zainstalowano też najruchliwszych stacjach londyńskiego metra: King’s Cross, Paddington, Baker Street i London Bridge. Jak widać kibicom ten pomysł się podoba….
Jeśli kogoś interesują detale techniczne, to te grafiki zostały wydrukowane drukarką HP Latex 570 na samoprzylepnym polichlorku winylu, spełniającym wszelkie przeciwpożarowe i przeciwpoślizgowe wymagania dla przestrzeni publicznych.
Maszynistki moskiewskiego metra
Od 1 stycznia 2021 w moskiewskim metrze znów pracują maszynistki – kobiety prowadzące pociągi. Panie były zatrudniane w tym zawodzie od 1936 do około 1985 roku, ostatnia maszynistka ze starego naboru odeszła na emeryturę w 2014.
Do września 2020 obowiązywały uchwalone w roku 2000 przepisy wykluczające kobiety z zawodów uważanych za ciężkie fizycznie. W szczególności zabroniona była praca wymagająca podnoszenia ponad 10kg co najmniej dwa razy w ciągu godziny. Organizacje kobiece argumentowały, że tyle właśnie waży jednoroczne dziecko, a jego dowolnie częste podnoszenie nie było przez rząd zakazane. Obecnie lista „wyłącznie męskich” zawodów została ograniczona, z 456 profesji ostało się około setki.
Pierwszą grupę wybrano do szkolenia w zeszłym roku. Mogły aplikować kobiety w wieku od 22 do 42 lat, które już pracowały w metrze jako kasjerki, sprzątaczki, zawiadowczynie stacji czy menadżerki. Do tej pory 12 z 25 kandydatek uzyskało uprawnienia do prowadzenia pociągów metra. Planowane jest przyjęcie kolejnych 50 kandydatek do końca 2021 roku.
Maszynistki maja swobodę wyboru co do munduru: mogą nosić spodnie lub spódnice. O szwedzkich maszynistach chcących pracować w spódnicach można przeczytać tutaj. Niedawno pisałem o Polkach – maszynistkach, niestety ciągle nielicznych.
Niedowidzacy spadł z peronu pod koła pociągu
Niedowidzący mężczyzna spadł z peronu stacji Eden Park w płd-wsch Londynie, i w chwilę potem został przejechany przez pociąg pasażerski. Śledztwo w tej sprawie trwa, w chwili obecnej przypuszcza się, że mężczyzna usłyszał odgłosy pociągu zatrzymującego się przy drugim peronie, i błędnie założył, że to jest pociąg przy peronie na którym stał.
Stacja Eden Park, 20 kilometrów od London Charing Cross, ma dwa tory i dwa perony, każdy obsługujący jeden tor. Perony są wysokie (915 mm nad główkę szyny, na jednym poziomie z podłoga wagonu) i – tak jak w większości brytyjskich stacji – nie mają wyczuwalnych pasów dla niewidomych („guzików”) przy krawędzi. W porze wypadku (około godziny 19) na stacji, zgodnie z planem, nie było pracowników kolejowych.
Podobny smutny wypadek zdarzył się też w Polsce, w warszawskim metrze. Na stacji Centrum we wrześniu 2008 niewidomy student nie wyczuł, ze zbliża się do krawędzi peronu i spadł pod pociąg. Udało się go uratować, ale stracił jedną nogę. Dopiero w kilka lat po tym wypadku zainstalowano „guziki” na krawędziach peronów stacji metra.
foto: Train Photos (Wlk. Brytania); Metro Warszawskie (Polska)
Otwieranie metra w czasie zarazy
W normalnych czasach w otwarciu nowego odcinka linii metra w stolicy uczestniczyliby mieszkańcy, przedstawiciele władz lokalnych i wykonawców, politycy, i w zależności od kraju: członkowie rodziny królewskiej lub panowie w czarnych sukienkach obficie kropiący wodą na prawo i lewo. Ale czasy nie są normalne….
W sobotę 4 kwietnia 2020 w Warszawie otwarto 3,4-kilometrowe przedłużenie drugiej linii metra w kierunku zachodnim wraz ze stacjami Młynów, Księcia Janusza i Płocka.
Stacja metra Płocka (zdjęcie: Urząd Miasta Warszawy)
Prezydent Warszawy Rafał Trzaskowski powiedział
Pociągi będą normalnie jeździć. Oczywiście nie robimy żadnego oficjalnego otwarcia. I też olbrzymi apel do warszawianek i warszawiaków, żeby nie gromadzić się na tych stacjach, nie przychodzić ich oglądać. Na to będzie jeszcze czas po epidemii Taktujemy to jako ułatwienie. Prosimy, by korzystać z nich po to, żeby dojechać do pracy w poniedziałek czy we wtorek. Apelujemy, by nie przychodzić oglądać stacji. Zwłaszcza, że rozporządzenia rządowe jasno zabraniają tego typu zachowania.
I jeszcze dodał ostrzeżenie:
Miasto będzie zgłaszać policji, by razem ze strażą miejską zabezpieczyła stacje tuż po ich otwarciu.
Nie wiem co to ma w praktyce znaczyć, ale nie mam ochoty osobiście sprawdzać.
W duńskiej stolicy Kopenhadze kilka dni wcześniej (28 marca) otwarto linię metra M4. Nowo wybudowany odcinek to nieco ponad dwukilometrowe odgałęzienie od linii M3, zbudowane kosztem 310 milionów euro, w tym tunel o długości 1,9 km of tunnel i stacja końcowa Orientkaj na powierzchni. 
Stacja metra Orientkaj (zdjęcie: Metroselskabet)
Henrik Plougmann Olsen, dyrektor generalny kopenhaskiego operatora metra Metroselskabet, powiedział po odwołaniu zaplanowanego uroczystego otwarcia z udziałem rodziny królewskiej z powodu epidemii:
To jest inaczej niż sobie wyobrażaliśmy. Pociągi po prostu zaczęły jeździć po nowej trasie i to wszystko
Nie wspomniał ani słowem o tzw. służbach mundurowych.
Rocznica tragicznej katastrofy w londyńskim metrze w czasie II wojny
Dziś (3 marca) jest rocznica tragicznej katastrofy w londyńskim metrze w czasie II wojny światowej. Zginęło ponad 170 osób, ale nie w wyniku akcji nieprzyjaciela. Była to największa ilość osób cywilnych jaka zginęła w jednym wypadku i w jednym miejscu w czasie wojny w Wielkiej Brytanii.
Do tragedii doszło na stacji metra Bethnal Green, na Central Line, na wschód od Liverpool Street. Stacja była gotowa, ale nieużywana, bez torów – prace nad przedłużeniem Central Line na wschód zostały wstrzymane na czas wojny. Tunel i stacja zostały zarekwirowane jako schron przed masowymi nalotami niemieckimi na Londyn (tzw. Blitz). Miał on miejsce na 5000 osób, a także prowizoryczny szpital, stołówkę i toalety.
Stacja Bethnal Green używana jako schron w czasie drugiej wojny
3 marca 1943 roku o godzinie 20:17 w Londynie zawyły syreny ogłaszające alarm przeciwlotniczy. Londyńczycy mieli powody by traktować poważnie to ostrzeżenie: dwa dni wcześniej RAF dokonał ciężkiego nalotu na Berlin, tak więc był powód by oczekiwać rewanżu ze strony Luftwaffe.
Okoliczni przechodnie i mieszkańcy skierowali się na stację Bethnal Green, w pośpiechu ale bez paniki. Przy stacji zatrzymał się zatłoczony autobus, z którego wysiedli pasażerowie, by też udać się do schronu. Wszystko odbywało się spokojnie do godziny 20:27, kiedy to usłyszano pobliskie głośne wybuchy. Ludzie założyli, ze nalot się właśnie zaczął i że należy szybko się schować przed kolejnymi bombami.
Około 1500 ludzi w panice zaczęło się pchać do schodów prowadzących na stację. Schody miały zaledwie 3,30 metra szerokości, bez poręczy w środku, były mokre po deszczu i oświetlone tylko jedną 25-watową żarówka. Trzy stopnie od dolnego końca schodów matka trzymająca niemowlę i jego posłanie potknęła się i przewróciła. Upadł na nią starszy mężczyzna, a na nich kolejne osoby schodzące w pośpiechu by dostać się w (jak uważali) bezpieczne miejsce. Fala ludzka naciskała z góry i nikt nie wiedział co się wydarzyło na końcu schodów. Kolejne osoby schodząc na dół potykały się o leżące ciała, przewracały się i albo zostały zadeptane albo się udusiły pod masą ciał nad nimi.
Łącznie około 300 osób w ten czy inny sposób zostało poszkodowanych w wypadku. Z tego 173 osoby zginęły na miejscu, prawie 90 potrzebowało opieki szpitalnej.
Po fakcie okazało się, że wybuchy które spowodowały atak paniki to nie były bomby, tylko wystrzały nowego typu dział przeciwlotniczych, których dźwięk był nowością dla londyńczyków.
Informacje o tym wypadku zostały natychmiast utajnione by nie deprymować ludności; wyniki oficjalnego śledztwa ujawniono dopiero w 1946 roku. Założono dodatkowe poręcze ochronne na schodach stacji Bethnal Green i poprawiono tam oświetlenie. Po długich sprawach sądowych krewni ofiar otrzymali odszkodowania, w sumie około £60.000.
W pięćdziesiątą rocznicę katastrofy, w 1993 roku, w ścianę schodów na których doszło do wypadku, wmurowano pamiątkową tablicę:
zdjęcie górne: Transport for London
zdjęcie dolne: Wikipedia (Sunil060902, CC BY-SA 3.0)
Perfumy w transporcie publicznym nie zachwycają pasażerów
Próbny projekt mający na celu poprawę zapachu w metrze wiedeńskim zakończył się po kilku miesiącach. W czterech pociągach linii U1 i U6 rozpylane były zapachy grejpfruta, róży, melona i drzewa sandałowego, a pasażerowie mogli przez internetową ankietę zdecydować, czy projekt im się podoba i czy powinien być kontynuowany.
Prawie 37 tys. pasażerów wzięło udział w ankiecie, zakończonej w lipcu 2019. Większość (56%) zdecydowała: nie będzie rozpylania perfum w pociągach.
W ramach poprawy komfortu jazdy w wiedeńskim metrze od połowy stycznia 2019 wprowadzono na wszystkich liniach metra zakaz spożywania wszelkiego rodzaju artykułów spożywczych. Zostało to wprowadzone na wyraźne życzenie podróżnych. Pasażerów, którzy nie stosują się do tego przepisu, przywołują do porządku pracownicy metra. Od stycznia doszło do tego jedynie 372 razy.
Próby „perfumowania” transporty publicznego miały miejsce również w Wielkiej Brytanii. Go North East, przewoźnik autobusowy obsługujący rejon Newcastle, Durham i Sunderland, umieścił odświeżacze powietrza o zapachu jabłkowym przy drzwiach niektórych autobusów. Szybko i po cichu wycofano się z tego pomysłu.
W kwietniu 2001 londyńskie metro próbowało pokryć podłogi niektórych ruchliwych stacji (St James’ Park, Euston i Piccadilly Circus) substancją nazwaną Madelaine, która pod wpływem kroków pasażerów miała wydzielać zapach będący mieszanką róży, jaśminu, cytryny i ziół. Podróżni nie byli entuzjastyczni, określali perfumę jako coś podobnego do woni środka do czyszczenia toalet. Co gorsza, niektórzy dostawali mdłości od tego zapachu. Tak więc i ten projekt zakończył sie niepowodzeniem.
foto: Herbert Ortner (Wikipedia CC BY 2.5)
Kolej na kolej 